April kondigde zich nog rustig aan.
Maar ik had het amper gedacht toen de eerst noodtelefoon al ging.
Een kleine putsemie, te klein voor het asiel maakte als eerste haar opwachting in ons gezin.
Gevolgd door Noesje met har 2 boorlingetjes.
en dan de 3 rosse katertjes die mama Noesje mee opving.
De piepkleine baby's van amper enkele dagjes oud volgden al snel, net als Willow.
En sinds gisteren is er mama Britt met har pasgeboren babykittens, zo klein zag ik ze nog nooit! 75 grammetjes...
De katten vonden het normaal, terug kittens in huis, terug babykreetjes en flesjes, terug kleine mormeltjes die rondhuppelen en rennen door het huis, gewoon, normaal.
Allemaal behalve Boumie.
Die heeft er toch wel last mee om niet meer de kleinste te zijn...
Jaloers loopt hij me overal achterna en duwt hij zijn koppie tege nhet flesje melk.
Gulzig likt hij elke gevallen druppel melk op.
Vol argwaan bekijkt hij hoe ik de kleintjes liefkoos en aai.
Een zachte grom ontsnapt hem.
Maar die wordt meteen gevolgd door keihard spinnen en kopjes geven zodra ik mijn aandacht op hem richt.
Klein jaloers lieveke van me toch...
Ik hou zoveel van je, je bent en blijft mijn baby boumie, altijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten